This event was streamed live on our website on May 28th, 20.00 - 22.00 CET
Ecologisch verdriet is het verdriet dat de mens kan ervaren in relatie tot het uitsterven van soorten, ecosystemen, en landschappen zoals ijskappen en gletsjers als gevolg van veranderingen in het milieu. We realiseren ons dat we verantwoordelijk zijn voor de opwarming van de aarde en massale uitsterving. We leven in zeer desoriënterende tijden. Wat te doen?
De afgelopen miljoenen jaren was onze menselijke belevingswereld niet veel groter dan de directe omgeving, en ons brein is daar nog steeds op ingesteld. Intussen leven we in een geglobaliseerde grenzeloze wereld vol prikkels, complexe informatie en alternatieve waarheden. De wereld is extreem onoverzichtelijk. We ervaren enkel stukjes van het geheel.
Tegelijkertijd streven we in de westerse samenleving naar continue gelukzaligheid. Onze belevingswereld is veel groter dan onze hersenen en cognitieve systemen aankunnen. We zoeken naar betekenis in grote verhalen, religie, of materiële zaken, maar we zijn door de bomen het bos kwijt.
Wat verbindt ons? Onze gedeelde emotionele ervaring van desoriëntatie, ecologische angst of verdriet? Hoe rouwen we? Kunnen we ons emotioneel verbinden met andere soorten en dingen? Of moeten we als soort het recht claimen om ongelukkig te zijn? Moeten we ons collectieve verlangen naar langer leven niet zo serieus nemen? En welke rol speelt technologische ontwikkelingen hierin?
De afgelopen miljoenen jaren was onze menselijke belevingswereld niet veel groter dan de directe omgeving, en ons brein is daar nog steeds op ingesteld. Intussen leven we in een geglobaliseerde grenzeloze wereld vol prikkels, complexe informatie en alternatieve waarheden. De wereld is extreem onoverzichtelijk. We ervaren enkel stukjes van het geheel.
Tegelijkertijd streven we in de westerse samenleving naar continue gelukzaligheid. Onze belevingswereld is veel groter dan onze hersenen en cognitieve systemen aankunnen. We zoeken naar betekenis in grote verhalen, religie, of materiële zaken, maar we zijn door de bomen het bos kwijt.
Wat verbindt ons? Onze gedeelde emotionele ervaring van desoriëntatie, ecologische angst of verdriet? Hoe rouwen we? Kunnen we ons emotioneel verbinden met andere soorten en dingen? Of moeten we als soort het recht claimen om ongelukkig te zijn? Moeten we ons collectieve verlangen naar langer leven niet zo serieus nemen? En welke rol speelt technologische ontwikkelingen hierin?
Ali Clarke (KNOT Kollektiv)
Ali Clarke, danser en choreograaf, focust in haar kunstpraktijk op het opnieuw vormgeven van de rol die hedendaagse performancekunst in onze maatschappij speelt.
We ademen dezelfde lucht in en zien we dezelfde wolken. We zijn verbonden. Evengoed reizen we afgeleid en ongezien langs elkaar heen, vergetend dat iedere actie, iedere stap die we zetten, invloed heeft op de wereld om ons heen. Als onderdeel van KNOT Kollektiv vraagt Clarke zich af: ‘Was technologie niet juist bedoeld om ons dichter bij elkaar te brengen? Wat is daar nu van terecht gekomen?’ In een tijd waarin we onszelf steeds verder van de rest afsluiten, is Ali benieuwd hoe we de connectie die ons bindt weer kunnen zien.
We ademen dezelfde lucht in en zien we dezelfde wolken. We zijn verbonden. Evengoed reizen we afgeleid en ongezien langs elkaar heen, vergetend dat iedere actie, iedere stap die we zetten, invloed heeft op de wereld om ons heen. Als onderdeel van KNOT Kollektiv vraagt Clarke zich af: ‘Was technologie niet juist bedoeld om ons dichter bij elkaar te brengen? Wat is daar nu van terecht gekomen?’ In een tijd waarin we onszelf steeds verder van de rest afsluiten, is Ali benieuwd hoe we de connectie die ons bindt weer kunnen zien.
Geert Lovink
Verdriet is een design probleem. De hoogte- én de dieptepunten van melancholie staan in de codes van onze sociale media platforms geschreven. En na al het klikken, browsen, swipen en liken blijven we over met een lege nasleep van tijd, verloren in apps.
Geert Lovink’s Sad by Design (2019) is een kritische analyse van de groeiende onenigheid rondom sociale media. Het ‘grand design’ dat we voor ogen hadden is mislukt en internet studies zijn niet in staat om met een alternatief of met radicale kritiek te komen. Lovink doet daarom beroep op ons, onze selfies, onze messenger apps en de kunstmatige intimiteit die ons verbindt door ons te vragen deze te omarmen: “Verveling is de eerste stap om ‘platform nihilisme’ te verslaan.” Dan pas kunnen we (her)organiseren en de industrie die achter deze data ontginning schuilgaat tot op het bot verstoren.
Geert Lovink’s Sad by Design (2019) is een kritische analyse van de groeiende onenigheid rondom sociale media. Het ‘grand design’ dat we voor ogen hadden is mislukt en internet studies zijn niet in staat om met een alternatief of met radicale kritiek te komen. Lovink doet daarom beroep op ons, onze selfies, onze messenger apps en de kunstmatige intimiteit die ons verbindt door ons te vragen deze te omarmen: “Verveling is de eerste stap om ‘platform nihilisme’ te verslaan.” Dan pas kunnen we (her)organiseren en de industrie die achter deze data ontginning schuilgaat tot op het bot verstoren.
Marian Donner
Marian Donner is auteur, columnist en, zoals ze zelf zegt, een ‘gelukkige roker’. Ze schrijft over popcultuur, (nieuwe) media en technologie voor De Volkskrant, NRC Handelsblad en De Groene Amsterdammer. Haar laatste boek, ‘Het zelfverwoestingsboek’ (ondertitel: Waarom we meer moeten stinken, drinken, bloeden, branden en dansen), is “een aanklacht tegen de zelfhulpindustrie” en biedt een kritische kijk op de wijze waarop we ons steeds weer conformeren aan dat wat er van ons verwacht wordt. “Er is niets mis met ons; er is iets mis met de wereld om ons heen.”
Hoe heeft het zover kunnen komen dat we alsmaar blijven streven naar een lang, gelukkig leven? En wat zou er gebeuren als we besloten om dit (westerse) ideaal eens los te laten?
Hoe heeft het zover kunnen komen dat we alsmaar blijven streven naar een lang, gelukkig leven? En wat zou er gebeuren als we besloten om dit (westerse) ideaal eens los te laten?
Pius Mosima
Pius Mosima, filosoof uit Kameroen houdt zich bezig met Afrikaanse en Interculturele filosofie, globalisatie, tradities, politiek en bestuur, de burgermaatschappij, genderstudies, cultuur en identiteit. Op dit moment onderzoekt hij wat de (westerse) wereld van Afrikaanse wijsheden kan leren. Tijdens STRP Scenario #8 geeft hij zijn kijk op westerse (on)gelukkigheid. Waar we hier al snel geloven dat depressie een probleem van het individu is, geloven Afrikanen sneller dat depressie een verstoring van het collectief is. Wat kan het Westen hiervan leren? En welke verschillende, culturele perspectieven bestaan er nog meer wanneer het over onze gedeelde zoektocht naar geluk – en ongeluk – gaat?
Puck van Dijk
Filosofe Puck van Dijk is werkzaam als filosofisch gesprekleider, moderator en trainer in de publieke- en commerciële sector. Daarnaast is ze theater regisseur en bevoegd theaterdocent. Als co-founder en co-artistiek leider van PLAY productions maakt ze immersieve voorstellingen die bestaan uit een integratie van film, theater en locatie.
